| 3 | Diu pulsatus sum precibus, consiliis et monitis amicorum, ut in sortem sacerdotii transiens, ei, cui servire regnare est, impenderem debitae obsequium servitutis. Reluctatus tamen hactenus sacerdotium distuli; in eo enim consideravi opera mea, et expavi. Quis enim etiam perfectissimus non formidet se divinis immiscere arcanis, se illius ineffabilis sacramenti exhibere ministrum, quod Spiritus sanctus conficit, cui angeli humili famulatu assistunt, quo divinis terrena iunguntur, et quod in assumpti corporis unionem recipit divinae praesentia maiestatis? Reverendo vertici hab707.174 v Christi manum impositurus Baptista contremuit, princeps apostolorum miraculosa piscium captione perterritus: Recede, inquit, a me, Domine, quia homo peccator sum, seque introitu Christi centurio putabat indignum. Qua igitur fiducia meritorum, qua mentis audacia contrectare praesumam vitam animarum, pretium mundi, angelorum panem? ubi, quanto dignior et eminentior est huius ministerii gradus, tanto gravius imminet ex ipsius dignitate discrimen. Misericordiae Domini multae, quia non sum consumptus. Utquid igitur contra prohibitionem sapientis mittam me in peccata populi, et aggregabo mihi peccata duplicia? Huc accedat innocens manibus et mundo corde; vocatus a Domino tanquam Aaron, quem elegit ipsum. Nam, etsi a corpore meo prohibeantur actus illiciti, de spurcissimo tamen corde, quasi de sentina scatente cogitationum foeditas velut aura corrumpens exhalat. Denique vereor, ne cum debeam aliis in tempore iracundiae fieri reconciliatio, prurientis conscientiae impostura mihi, et aliis obnubilet serenissimam Christi faciem, et usurpati ausus officii, nobis sacrificium in sacrilegium, et vitam convertat in mortem. |
| 4 | Tu igitur, gloriose et semper glorificande Iesu, non secundum miseriam meam, sed secundum misericordiam tuam operare in me velle et perficere, quod beneplacitum sit in oculis tuis, nec de meis excessibus tua iudicia aequilibres. Si enim iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit? Volens itaque redimere dies meos, quos perdidi, quia perniciose et perdite vixi, disposui iugo Domini cervicem supponere, laxiores vitae salutare licentias, et cum essem liber, in omnibus omnium servus esse. Tu vero, Domine, clementer aspira, confirma quod in me trepidat, quod frigescit accende, quod nutat consolida, doce quod desipit, erige quod desperat, alliga quod vagatur, quod superbit humilia, excita quod lentescit, illumina quod caligat. Vos etiam, dilecti domini et amici mei, in quibus posuit Deus verbum reconciliationis, ut ordinetis testamentum eius, super sacrificia, ut Deo placabiles hostias immoletis, quos ipse fons charismatum copiosius irrigavit, ut iam in vobis virtutum flores erumpant in fructum; vos, quos sibi constituit genus electum, regale sacerdotium, ut sitis corona gloriae in manu Domini, et diadema in manu Dei nostri; vos, inquam, obsecro per misericordiam Christi, succurrite mihi precibus, adiuvate me votis, ne sub mole importabilis sarcinae succumbat infirmitas vacillantis. Exigitur a me conscientia pura, vita immaculata, fama integra, ut sim Christi bonus odor in omni loco. Haec autem non merita hominis, sed illius sunt munera, qui vocat ea quae non sunt, tanquam ea quae sunt, cuius larga et effusa benignitas dives est omnibus hab707.175 r invocantibus eum. Tribuit enim abundanter, et non improperat, iustificans impium gratis, ut ubi superabundavit peccatum, superabundet et gratia. Omnium siquidem meritorum suffragio destitutus post Deum, in vobis ieci et locavi meae fiduciae fundamentum; certissime sciens quantum etiam in meritis fides, vel oratio proficiat aliena, cum eius efficaciam in filia Chananaeae, in Lazaro, caeterisque quampluribus frequenter evangelizet Ecclesia. Sane in Christo omnes unum sumus, et ex uniformi connexione membrorum ecclesiae consistens integritas indicit omnibus mutuae communionis regulam, et indivisos charitatis affectus. Adiuro itaque vos in unitate fidei, in sanctorum communione, et in unius confessione baptismi, ut imperfectum meum videant oculi charitatis vestrae et orationibus vestris supportetis infirmum, quem oneris magnitudo deterret. Apud Christum nunquam alicui deficit, quod per eum alii proficit; crescit enim gratia ex impendio, et lecythus olei tanto plenius exuberat, quanto copiosius ex ipso mater virtutum charitas, vasis quae offeruntur infundit. Vestra igitur oratio nunquam in terram vacua cadit; quia, etsi non prosperatur ei pro quo mittitur, saltem in sinum revertitur supplicantis. Noveritis autem, quod ab ineunte aetate semper in scholis aut curiis militavi. Scholasticus vero labor licet sit inefficax ad salutem, quaedam tamen in eo mundana honestas est, et innocentia saecularis. At, quidquid in curiis agitur, fere peremptorium est salutis, ambitiosum, adulatorium, fictum, detractorium, subdolum, invidum, crudele et impium, et generaliter temporalis quaestus, et inanis gloriae venativum. |
| 5 | Haec recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, in puero centurionis et reguli. Ecce enim tabernaculum Dei cum hominibus, instar illius quod Moysi in monte ostensum est. Hic primum altare est aeneum, cor scilicet contritum et humiliatum, in quo bestiales animi motus, et actus irrationales poenitendo mactantur. Secundum altare ab omni aeris rubigine alienum, auro rutilat charitatis. Nihil in eo carnale offertur, cum iam offerentis conversatio sit in coelis, cuius hostia est mens sancta, devota oratio, gratiarum actio et vox laudis. Ad altare tertium, quod potius est propitiatorium, quam altare, et non solummodo sanctum est, sed etiam Sancta sanctorum, dulci affectu pura et defaecata intentione intrat sacerdos cum sanguine, iam verum sanguinem Agni immaculati offerens, et communicans passionibus Christi. Unde frequenter quadam beata exstasi exiens a se, et transiens in dilectum, unusque spiritus factus cum eo intra quasdam divinae suavitatis experientias officium propitiatoris exsequitur, dum per eum quasi per quemdam mediatorem Dei et hominum, his pro quibus ad Deum interhab707.175 vcedit, fructus propitiationis ex illa fruitione beata, sed brevissima obtinetur. His indignum me iudicans, totus a vobis pendeo, totus vobis innitor. Rogate Dominum unctionis, ut ungat me oleo misericordiae suae; unctio enim docet de omnibus; ipsa me doceat facere voluntatem Dei, captivare totum intellectum meum in obsequium Christi, fungi sacerdotio, et offerre illi incensum dignum in odorem suavitatis. |